Kepek, tahıl tanelerinin en dış kısmını oluşturan kabuğa verilen addır. Bu deri selüloz oranı
yüksek bir yapıdır ve insan vücudu tarafından hazmedilemez. Ancak geviş getiren
hayvanların pek çoğunda bu maddeyi hazmedecek enzimler mevcuttur.
Öğütme işleminin bir
yan ürünü olan kepek bu sebepten eskiden beri hayvan yemi olarak kullanılmakta idi.
Günümüzde ise insan vücudunun besleyici olmayan ve hazmedilemeyen bazı maddelere (lif)
de ihtiyaç duyduğu düşünülmektedir.
Buğday kepeği buğdaydan un üretimi esnasında yan ürünü olup, buğday danesinin koruyucu dış kısmını içermektedir. Buğday kepeği, protein ve vitaminler bakımından zengindir. Buğday kepeğinin proteini, enerjisi ve yüksek derecede sindirilebilir hücre çeperi fraksiyonları (NDF) ruminantlar tarafından son derece iyi değerlendirilmekte, bu nedenle de rasyonlarda diğer tahılların ya da protein kaynaklarının bir kısmı yerine kullanılmaktadır.
Buğday kepeği, süt sığırı ve besi sığırı rasyonlarında yaygın bir şekilde kullanılmakta olup, pelet kalitesini de iyileştirmektedir. Ayrıca, buğday kepeği kanatlı rasyonlarında enerji protein ve mineral kaynağı olarak kullanılmaktadır.